|
PAN-MACEDONIAN ASSOCIATION, Inc. Letter to National Herald To have your computer read the Greek on your screen: - With your mouse, right click on the article - Click on Encoding - Then click on Greek ISO U.S.A. January 26, 2005 The Editor National Herald New York NY Dear National Herald: Congratulations to you and especially to Dr. Spyros Vryonis, Jr., for the comprehensive and thought-provoking interview published by the National Herald on Saturday 22-Sunday 23 January 2005. It touches on many fundamental issues and must be a catalyst for a wide discussion among our political, academic and spiritual leaderships. As a member of our omogenia (ομογένεια) and proud citizen of two of the greatest countries in the history of mankind (Hellas and USA) that share a common soul, “Hellenism”, the undersigned, in my capacity as Supreme Secretary of the Pan-Macedonian Association, Inc. (USA) and Chairman of the Hellenic American National Council (HANC) Committee on National Issues, I would like to add my thoughts to this discussion. Role of the Church Many articles have been published recently about the involvement of the church (any religious institution) in the secular affairs of the society in general and our omogenia in particular. It is befitting indeed for citizens to indulge in this discussion. We agree with Dr. Vryonis that the argument was settled by Jesus Christ himself who said «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». (Give Caesar his due and God His due.) On the other hand, it must be pointed out and be understood by all, that over the millennia, Hellenes have always had a very special relationship with their religion starting with the adage of ancient times «αφ Εστίας άρχεσθαι» (you start everything with goddess Estia, the protector of family, that is the fundamental cell of any society), going to the «Κρυφό Σχολειό» (Secret School) during the 400 years of oppressive and inhumane occupation by the Ottoman Turks (who among other things used to cut people’s tongues so that they could not speak Greek), and reaching into modern times when the Hellene Hierarchs put their lives on the line against the all-mighty Nazis and did their very best to protect and save Jewish Hellenes from the holocaust while other religious leaders, at best, turned their heads the other way in silence. The consequence was vindictiveness par excellence by the Nazis, as nearly 10% of the Greek population (more then in any other country) vanished during WWII. Yes, in the eyes, hearts and souls of the Hellenes, the Hellenic clergy have earned the right to lead their flock because they lead by example! Furthermore, it is a well known fact that the laity leaderships of the omogenia have not been able to agree on a First among Equals Leader, thus the Hierarchs are often thrust by default, in the leadership position. Two more points for the advocates of separation of church and state in our American democracy. · Four years ago a Jewish rabbi ran for the office of Vice-President of the US, and there was no public discussion against it, or in any case, it was not made an issue. · Second, in the last election, the religious right openly and actively campaigned for one candidate from the pulpits across America and successfully elected the new President of the US. This involvement was made an issue, but in the end the American voters had the last word. Conclusion: At best, there is inconsistency galore in the American public’s sensitivity of the involvement of religious leaders in the affairs of state. Nevertheless, some members of our omogenia seem especially sensitive to this issue as it relates to Greek Orthodox Hierarchs. Having said all that, we agree with Dr. Vryonis that “most Hellene-Americans are not well organized and/or informed or willing to participate in the shaping of American foreign policy”. However, it is our considered opinion that there could have been no better leader than Archbishop Demetrios, a Macedonian himself, a scholar, and the Honorary President of the Pan-Macedonian Association, Inc, to take the omogenia delegation to the Department of State and make the arguments against the policy reversal on this issue that we consider totally incomprehensible, indefensible and against the best interests of the US. Even if His Eminence was a parish priest and not the Archbishop, we would have sought him out to lead the delegation and make our case before our government’s leadership. Finally, we will not characterize the outcome of the efforts undertaken as “lacking of an obvious benefit” because we strongly believe that the issue is not resolved yet, nor will it ever be resolved, until a just solution is reached. Role of the Omogenia in Greek Foreign Policy We agree with the thesis that the Greek government has the primary responsibility to handle issues of Greek foreign policy. The Macedonian issue, however, goes beyond the Greek boundaries as it is an issue of stolen ethnic identity and a malicious attempt at the revision of history. As such, it becomes an issue of all free men the world over and especially of those who share the Macedonian identity and heritage. In short, it is especially the business of Hellenes worldwide, including Hellene Americans. The Jewish people, to their credit, irrespective of citizenship, have made it a priority to fight any attempt of historic revisionism about the holocaust and all other matters pertaining to Judaism. Hellenes, with an ecumenical heritage, culture, and contributions to humanity, second to no other peoples, have the sacred duty and obligation to do the same. The preservation of Hellenism is too precious and too universal an ideal to be left only in the hands of the residents of Greece. Dr. Vryonis’s life and his contributions to Hellenism surely personify this belief. We have no illusions that our omogenia is adequately prepared and able to do battle against the professional lobbyists that other groups employ to protect their interests at the single Hyper-power’s headquarters, Washington, D.C. In fact, we have been making this argument to various Greek governments for decades, but to no avail. On the other hand, we are not ready to give up our responsibility and our duty to defend with all our power, our heritage, our identity, our history, our just cause, and our freedom to pursue our happiness. Simply put, if we do not, nobody else will do it for us. In summary, we recognize our shortfalls and the urgent need to address them, but we strongly believe that over the years our amateur efforts on behalf of so called “Hellenic issues” have not been counterproductive, as Dr. Vryonis maintains, but quite the opposite, they have been constructive. Assuming that all politics is local, what is in the best interest of Greece: an omogenia that cares about Hellenic issues or an omogenia that does not? Irrespective of how one answers this question, let it be known that our considered opinion is that we act as we do not only as Hellene Americans, but also as free men and women who want to preserve our own heritage. In doing so, we promote (not selectively) the ecumenical and universal values of Hellenism/Americanism: justice, liberty and the inalienable freedom for all of God’s children to pursue their happiness. IT IS significant that FYROM does not steal the name Macedonia We respectfully disagree with Dr. Vryonis’s assessment that the “name does not have much significance”. We maintain that it has fundamental significance. His examples of New England and New York are not parallel with the FYROM / Macedonia case. In both instances the New Yorkers and the New Englanders are called Americans not British or French. The FYROMians, instead, maintain that they are “Macedonians”. The citizens of the Kingdom of Ancient Macedonia in its earlier existence were historically and indisputably part of the Hellenic world of the time, and were known as such, for over 2,000 years (until they were re-invented in 1944, via the declaration of ethno-genesis by the Slav godfathers Tito and Stalin, for clearly irredentist reasons. Furthermore, FYROM, showing its undisputed intentions, is now claiming among others that Alexander the Great and Aristotle, as Macedonians that they were, are their ancestors, despite the fact that the FYROMian Slavs did not appear in the Balkans until the 6th century AD, a good 1,000 years after the Hellenes united by Philip II and his son Alexander III spread Hellenic (not Macedonian) culture all over the known world. It was not Greek historians that named the period of Alexander and the years that followed as “Hellenistic Period”. More suitable examples would be (a) the case of Great Britain (GB) that was denied by a French VETO to enter the European Union with the name Great Britain. The French feared that this name may possibly give reasons to Great Britain to claim the French prefecture of Brittany as her own! Eventually, Great Britain joined the European Union as United Kingdom (UK). Another example (b) involves Austria and the USA. At the end of WWII, Austria wanted to be known as “The German Republic of Austria”. The victorious Uncle Sam would hear none of that. One country bearing the name Germany was plenty. Austria had to be content with plain Austria and its citizens are since called Austrians. The above examples are a small sample of many instances in modern times that countries, despite their wishes, were forced to change the name that they wanted to be known by because it was objectionable to their neighbors and/or others for a variety of reasons. Thus the argument of FYROM that it is their prerogative to call themselves whatever they want is at best a weak one. What makes the US change of heart extremely disturbing is that we encourage a weak and rudderless new country-entity with immense internal problems to pursue an evil policy of “cultural terrorism” at a time that we have declared war on all terrorists! Is this the rule of law and democratic values that we want to teach the world to follow? Is this the roadmap of the New World Order? With all due respect to Dr. Vryonis, irrespective whether this issue of the name of Macedonia is or should not be important for Greece, it should be and IS of PARAMOUNT importance for the USA and for our leadership in the world. · First, for no good reason, we stabbed a friend and ally (Greece) in the back. · Second we reversed a 60 year policy for questionable political gain. · Third, having spent a lot of US taxpayers’ money in the 1940’s and a lot of Greek blood to prevent Tito’s and Stalin’s attempt to usurp Macedonia and enslave Greece, we now offered FYROM the prize they were seeking on a platter ignoring our best ally’s sensitivities on this issue. We ask again and again: Is this the rule of law and democratic values that we want to teach the world to follow? Is this the roadmap of the New World Order? Do these tactics lead to world peace? I am sure Dr. Vryonis knows the following quotation from a 1944 communication by US Secretary of State Stettinius. I am compelled to state it here for the benefit of the readers: “… This government (USA) considers talk of Macedonian “nation”, Macedonian “Fatherland”, or Macedonian “national consciousness” to be unjustified demagoguery representing no ethnic nor political reality, and sees in its present revival a possible cloak for aggressive intentions against Greece…” Turkey is Greece’s greatest problem We believe that this is a statement that most Hellenes will agree with. However, regrettably we have to qualify this statement as well. We say regrettably because we consider the “Old World Order” and the “New World Order” as co-responsible for Turkey’s behavior. • In the Fifties President Eisenhower said words to the effect that we must use the same sterling principles of freedom and justice toward friends and foes alike. However, the Turks did not believe it. In 1955 they staged a fake attack on the Turkish Consulate in Thessaloniki, and brought an angry mob of thugs from Anatolia that burned, raped and killed innocent Greeks in Constantinople and Smyrna. The US looked the other way. Some years later, the Turks staged another show. They brought Prime Minister Menderes to trial, convicted him and put him to death for having staged the massacres. The bottom line was that there were over 90,000 Greeks living in Constantinople in the Fifties. They were there since the time of Pericles. There are fewer than 3,000 living there now. • In 1956 the Hungarians took Secretary of State John Foster Dulles and America at their word. They revolted against their communist oppressors expecting help. The US looked the other way and the Hungarians were drowned in their own blood. • For the last several years Armenian Americans are trying to have the US Congress recognize the Armenian Genocide by the Ottoman Turks. Shamefully, both Republican and Democratic Presidents have personally intervened on several occasions to kill the recognition lest our Turkish friends be offended! • In the summer of 2002 Paul Wolfowitz, then Deputy Secretary of Defense, stated in a CNN interview in Constantinople where he went to convince the Turks to allow us to open a northern front against Saddam, that “what he admires the most about the Turks is the way they treat their minorities”. Apparently Mr. Wolfowitz like the German General Staff in WWII did not remember (the holocausts/genocides of) the Armenians, the Assyrians and the Greeks. We challenge him to go to Berlin and make the same statement about the Nazis. The Turks have ‘thanked us’ for our loyalty, discretion and support by denying us access to their bases to open a northern front on our second war against Saddam. • Presidents Clinton and Bush removed the Yugoslav butcher Slobodan Milosevic from power and we are still looking for the mass graves he left behind. While that war was going on, there were 30,000 “terrorist” Kurds killed by the Turks but the US and the rest of the world never heard about it. • In the first Iraq war we intervened and removed the aggressor from Kuwait. In Cyprus we looked the other way when the Turks intervened to “save” their threatened brethren. As a result a great number of Turkish Cypriots have left their homeland refusing to be “saved” by and cohabitate with their eastern co-ethnics. We, in turn, presented the two communities of Cyprus with the infamous “Democratic Annan Plan” that among other provisions has offered to the 18% minority a very “democratic veto” over the decisions of the 82% majority and suggests that the Greek Cypriots self-compensate themselves for the loss of their properties to the Turkish invaders! I can go on but the point is clear. We have met the culprit; it is not Turkey. It is us! Lest our positions be misunderstood, as was the case in a conversation we had in Athens with former US Ambassador Thomas Miller, we are very proud of our two Mother Countries and being of Hellenic extraction we are inflicted by the “Socratian complex” that teaches: “ … over and above the mother and the father and all the ancestors, the mother country (πατρίς) is considered most precious and most holy and sacred, and by the gods and by the people who have a mind and can think ...” As Hellene Americans we have the privilege of being loyal to two unique Mother Countries; the one that gave birth to democracy and its immortal human values, and the one that has now the privilege of preserving them and promoting them. Thus, ours is the sacred privilege and duty to keep a watchful eye as worthy and good participating citizens (Καλοί κ’ αγαθοί πολίτες) and servants of both. May God have mercy on us all and may God bless Hellenism, America and those who guard Thermopylae. Thank you for your consideration of publishing the above. Cordially, Panos D. Spiliakos Panos D. Spiliakos, Supreme Secretary Pan-Macedonian Association, Inc. Chairman, HANC Committee on National Issues Email: elpadodi@aol.com ================================================================ Hellenic translation follows: PAN-MACEDONIAN ASSOCIATION, Inc. Παμμακεδονική Ένωση U.S.A. Σε πρόσφατη συνέντευξη του στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης» ο γνωστός καθηγητής Δρ. Σπύρος ρυώνης αγγίζει σημαντικά θέματα τα οποία θα πρέπει να απασχολήσουν όλους μας και να προκαλέσουν μία ευρύτερη συζήτηση ανάμεσα στην πολιτική, ακαδημαϊκή και πνευματική ηγεσία. Ως μέλος της Ελληνικής Ομογένειας της Αμερικής και υπερήφανος πολίτης δύο από τις σπουδαιότερες χώρες στην ιστορία της ανθρωπότητας (Ελλάδας και Η.Π.Α) οι οποίες μοιράζονται την ίδια ψυχή, «τον Ελληνισμό» καθώς και με την ιδιότητά μου ως Γενικού Γραμματέα της Παμμακεδονικής Ενωσης Αμερικής και ως Προέδρου της Επιτροπής Εθνικών Θεμάτων του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου θα ήθελα να καταθέσω τις θέσεις και τους προβληματισμούς μου στα σημαντικά αυτά ζητήματα. O ρόλος της Εκκλησίας Η ενασχόληση και ανάμιξη της Εκκλησίας (και των Θρησκευτικών Θεσμών γενικότερα) στις κοσμικές υποθέσεις της κοινωνίας και ειδικότερα της Ομογένειάς μας στις ΗΠΑ έχει απασχολήσει αρκετούς αρθρογράφους τον τελευταίο καιρό. Και είναι πραγματικά χρήσιμο να επιδίδονται οι πολίτες σε μία τέτοια συζήτηση. Ο δρ. ρυώνης αναφέρει χαρακτηριστικά στη συνέντευξή του, και συμφωνώ απολύτως μαζί του, ότι το επιχείρημα τέθηκε από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό : «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να επισημανθεί και να γίνει κατανοητό ότι στην πάροδο χιλιετιών, οι Ελληνες είχαν πάντοτε μία ιδιαίτερη σχέση με την θρησκεία τους: Από τα αρχαία χρόνια (θυμηθείτε το «αφ’ Εστίας άρχεσθαι») μέχρι το «Κρυφό Σχολειό» στη διάρκεια των 400 χρόνων της Τουρκοκρατίας (οι οποίοι μεταξύ άλλων συνήθιζαν να κόβουν τις γλώσσες των Ελλήνων για να μην ομιλούν την Ελληνική). Στη Νεώτερη Ελληνική ιστορία οι Ελληνες Ιεράρχες διακινδύνευσαν ακόμη και τη ζωή τους, αντιστεκόμενοι στον πανίσχυρο τότε Ναζισμό για να προστατεύσουν τους Ελληνες Εβραίους από το ολοκάυτωμα, τη στιγμή που άλλοι θρησκευτικοί ηγέτες, στην καλύτερη περίπτωση, έστρεφαν σιωπηλά την κεφαλή τους στην άλλη πλευρά. Αποτέλεσμα; Η ακραία εκδικητικότητα εκ μέρους των Ναζιστών αφάνισε σχεδόν το 10% του Ελληνικού πληθυσμού (απώλειες μεγαλύτερες από κάθε άλλη χώρα) κατά τη διάρκεια του ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ναι, στα μάτια, στις καρδιές και τις ψυχές των Ελλήνων, ο Ελληνικός Kλήρος έχει κερδίσει το δικαίωμα να ηγείται του ποιμνίου του. Επιπλέον, είναι ευρύτατα γνωστό ότι η κοσμική ηγεσία της Ομογένειας δεν έχει καταφέρει να συμφωνήσει στην αποδοχή του «Πρώτου ανάμεσα σε Ίσους ηγέτη», συνεπώς οι Ιεράρχες, εξ ανάγκης, συχνά ωθούνται στη θέση της ηγεσίας. Δύο ακόμη επισημάνσεις για όσους υπεραμύνονται του διαχωρισμού της Εκκλησίας και Πολιτείας στην Αμερικανική μας Δημοκρατία. Πριν τέσσερα χρόνια ένας Εβραίος Ραββίνος (ο Γερουσιαστής Λίμπερμαν) ήταν υποψήφιος για την Αντιπροεδρία των ΗΠΑ, και δεν έγινε καμμία δημόσια συζήτηση εναντίον της υποψηφιότητάς του ή σε κάθε περίπτωση δεν έγινε θέμα. Δεύτερον, στις τελευταίες εκλογές, η θρησκευτική ανοιχτά και ενεργά υποστήριξε παναμερικανικά έναν υποψήφιο από τον άμβωνα και επιτυχώς εξέλεξε το νέο Πρόεδρο της Αμερικής. Αυτή η ανάμιξη δημιούργησε μεν θέμα, αλλά στο τέλος οι ψηφοφόροι είχαν τον τελευταίο λόγο. Συμπέρασμα: Στην καλύτερη περίπτωση, υπάρχει πολύ ασυνέπεια στην ευαισθησία του αμερικανικού κοινού στο θέμα της συμμετοχής των θρησκευτικών ηγετών στις υποθέσεις του κράτους. Παρόλα αυτά, ορισμένα μέλη της Ομογένειάς μας εμφανίζονται ιδιαίτερα ευαίσθητα στο θέμα (στην ανάμιξη) των Ελλήνων Ορθοδόξων Ιεραρχών. Έχοντας αναφέρει τα ανωτέρω, συμφωνούμε με τον Δρ. ρυώνη ότι “οι περισσότεροι Ελληνο-Αμερικανοί δεν είναι καλά οργανωμένοι ή/και ενημερωμένοι ώστε να συμμετάσχουν επιτυχώς στη διαμόρφωση της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής”. Ωστόσο, άποψη μας είναι ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανένας καλύτερος ηγέτης από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, Μακεδών ο ίδιος στην καταγωγή, καλλιεργημένος και είναι και Επίτιμος Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης για να συνοδεύσει την Ομογενειακή αντιπροσωπεία στο Υπουργείο Εξωτερικών και να επιχειρηματολογήσει ενάντια στην ανατροπή της προϋπάρχουσας μέχρι τώρα πολιτικής του σ’ αυτό το θέμα, την οποία και θεωρούμε ακατανόητη, ανεπίδεκτη προάσπισης και ενάντια στα ίδια συμφέροντα των ΗΠΑ. Ακόμη και εάν ο Σεβασμιότατος ήταν ένας απλώς ιερεύς Κοινότητας και όχι Αρχιεπίσκοπος, θα τον επιζητούσαμε να οδηγήσει την αντιπροσωπεία μας και να παραθέσει τα επιχειρήματά του ενώπιον της ηγεσίας της κυβερνήσεώς μας. Τέλος, δεν θα χαρακτηρίσουμε την έκβαση των προσπαθειών που αναλάβαμε ως "άνευ ορατής ωφέλειας» επειδή έντονα πιστεύουμε ότι το ζήτημα δεν επιλύθηκε ακόμα, ούτε θα επιλυθεί ποτέ, έως ότου επιτευχθεί μια δίκαιη λύση. Ο ρόλος της Ομογένειας στην Ελληνική Εξωτερική Πολιτική Συμφωνούμε με τη θέση ότι η Ελληνική κυβέρνηση έχει την πρωταρχική ευθύνη να χειρισθεί τα θέματα της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής. Το Μακεδονικό, ωστόσο, ξεπερνά τα Ελληνικά σύνορα καθώς είναι ένα ζήτημα κλεμμένης εθνικής ταυτότητας και μία κακόβουλη προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας. Κατά συνέπεια, καθίσταται θέμα που απασχολεί όλους τους ελεύθερους ανθρώπους στον κόσμο και ιδιαίτερα εκείνους που μοιράζονται τη Μακεδονική ταυτότητα και κληρονομιά. Εν ολίγοις, αφορά τους Ελληνες παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων και των Ελληνοαμερικανών. Οι Εβραίοι, προς τιμή τους, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, έχουν θέσει ως προτεραιότητα τον αγώνα ενάντια σε κάθε προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας σχετικά με το ολοκαύτωμα και άλλων θεμάτων που αφορούν στον Ιουδαϊσμό. Οι Ελληνες, με μία αμίμητη οικουμενική κληρονομιά, πολιτισμό και εισφορά στην ανθρωπότητα, έχουν το ιερό καθήκον και χρέος να πράξουν το ίδιο. Η διατήρηση του Ελληνισμού είναι τόσο πολύτιμος και τόσο παγκόσμια ως ιδανικό για να αφεθεί μόνον στα χέρια των κατοίκων της Ελλάδας. Η ζωή του Δρ. ρυώνη και η προσφορά του στον Ελληνισμό σίγουρα προσωποποιεί αυτό το «πιστεύω». Δεν έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι η ομογένειά μας είναι επαρκώς προετοιμασμένη και έτοιμη να δώσει μάχες έναντι στους επαγγελματίες λομπίστες, τις υπηρεσίες των οποίων μετέρχονται άλλες εθνικές ομάδες για να προασπίσουν τα συμφέροντά τους στην Ουάσινγκτον, έδρα της υπερδύναμης. Είναι γεγονός ότι το επιχείρημα αυτό το έχουμε θέσει σε αρκετές Ελληνικές κυβερνήσεις επί δεκατίες τώρα, αλλά ματαίως. Από την άλλη πλευρά, δεν είμαστε πρόθυμοι να εγκαταλείψουμε την ευθύνη μας και το καθήκον μας να υπερασπισθούμε με όλη μας τη δύναμη, την κληρονομιά μας, την ταυτότητά μας, την ιστορία μας, τα δίκαια μας, την ελευθερία να επιδιώξουμε την ευτυχία μας. Με απλά λόγια, αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς δεν θα το κάνει αυτό για εμάς. Εν ολίγοις, αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και την επείγουσα ανάγκη να τις αντιμετωπίσουμε, αλλά σθεναρά πιστεύουμε ότι με την πάροδο των χρόνων οι ερασιτεχνικές μας προσπάθειες για τα λεγόμενα «Ελληνικά θέματα» δεν υπήρξαν αντιπαραγωγικές, όπως ισχυρίζεται ο δρ. ρυώνης, αλλά μάλλον το αντίθετο, υπήρξαν δημιουργικές. Υποθέτοντας ότι οι όλες οι πολιτικές έχουν τοπική σημασία, τότε ποίο είναι το συμφέρον της Ελλάδας; Μία ομογένεια που ενδιαφέρεται για τα Ελληνικά θέματα ή μία ομογένεια που αδιαφορεί; Ανεξαρτήτως από το πως απαντά κανείς σε αυτό το ερώτημα, κατά την άποψή μας ενεργούμε όχι μόνον ως Ελληνοαμερικανοί, αλλά επίσης ως ελεύθεροι άνδρες και γυναίκες οι οποίοι επιθυμούμε να διατηρήσουμε την κληρονομιά μας. Πράττοντας έτσι, προωθούμε, όχι επιλεκτικά, τις οικουμενικές και παγκόσμιες αξίες του Ελληνισμού/Αμερικανισμού: δικαιοσύνη, ελευθερία και την αναπαλλοτρίωτη ελευθερία για όλα τα τέκνα του Θεού να επιδιώκουν ευτυχία τους. ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ Η ΠΓΔΜ να μην κλέψει το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ας μας επιτραπεί να διαφωνήσουμε με την εκτίμηση του Δρ. ρυώνη ότι «το όνομα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία». Υποστηρίζουμε ότι έχει θεμελιώδη σημασία. Τα παραδείγματα της Νέας Αγγλίας και της Νέας Υόρκης δεν έχουν παράλληλη αντιστοιχία με το θέμα της ΠΓΔΜ/ και της Μακεδονίας. Και στις δύο περιπτώσεις οι Νεοϋορκέζοι και οι κάτοικοι της Νέας Αγγλίας αποκαλούνται Αμερικανοί και όχι ρετανοί ή Γάλλοι. Οι κάτοικοι του ΠΓΔΜ, αντιθέτως, ισχυρίζονται ότι είναι «Μακεδόνες». Οι κάτοικοι του ασιλείου της Αρχαίας Μακεδονίας κάποτε ιστορικά και αναμφισβήτητα αποτελούσαν τμήμα του τότε Ελληνικού κόσμου και θεωρούνταν Έλληνες για περισσότερα από 2,000 χρόνια. Το 1944 οι Σλάβοι νονοί Τίτο και Στάλιν βάπτισαν δια εθνογεννήσεως τους Σλάβους κάτοικους της όμορης Γιουγκοσλαβικής επαρχίας αρντάρσκα-Μπανοβίνα ως «Μακεδόνες» για σαφείς επεκτατικούς λόγους. Επιπλέον, σήμερα η ΠΓΔΜ παρουσιάζοντας τις αδιαφιλονίκητες προθέσεις της ισχυρίζεται ότι μεταξύ άλλων ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Αριστοτέλης είναι πρόγονοι τους, παρά το γεγονός ότι οι Σλάβοι της ΠΓΔΜ δεν εμφανίστηκαν μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ., δηλαδή 1,000 χρόνια μετά από τη διάδοση του Ελληνικού (κι όχι Μακεδονικού) πολιτισμού που έκαναν οι Ελληνες ενωμένοι υπό τον Φίλιππο τον ’ και τον γιό του Αλέξανδρο τον Γ’ σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν Έλληνες οι ιστορικοί που ονόμασαν την εποχή του Αλεξάνδρου και των χρόνων που ακολούθησαν ως «Ελληνιστική περίοδο». Ισως πιο κατάλληλα παραδείγματα θα ήταν (α) η περίπτωση της Μεγάλης ρετανίας (GB) στην οποία αρνήθηκε η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ενωση με το όνομα Μεγάλη ρετανία από ένα Γαλλικό έτο. Οι Γάλλοι φοβήθηκαν ότι αυτό το όνομα ίσως δώσει λόγους στη Μεγάλη ρετανία να ισχυρισθεί ότι η Γαλλική νομαρχία της ρετάνης είναι δική της. Τελικώς, η Μεγάλη ρετανία εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως Ηνωμένο ασίλειο (UK). Ενα ακόμη παράδειγμα (β) αφορά στην Αυστρία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο τέλος του ’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αυστρία επιθυμούσε να είναι γνωστή ως “Γερμανική Δημοκρατία της Αυστρίας”. Ο νικητής Θείος Σαμ δεν ήθελε να ακούσει τίποτε σχετικό. Μία χώρα με το όνομα Γερμανία ήταν αρκετή. Η Αυστρία έπρεπε να αρκεσθεί στο απλό όνομα «Αυστρία» και οι κάτοικοί της από τότε αποκαλούνται Αυστριακοί. Τα προαναφερόμενα παραδείγματα είναι απλό δείγμα πολλών περιστάσεων στη σύγχρονη εποχή σύμφωνα με τα οποία χώρες, παρά τις επιθυμίες τους, εξαναγκάσθηκαν να αλλάξουν το όνομά με το οποίο ήθελαν να είναι γνωστές διότι δεν έγινε αποδεκτό από γειτονικές χώρες ή/και για διάφορους άλλους λόγους. Συνεπώς το επιχείρημα ότι η ΠΓΔΜ έχει το δικαίωμα να αυτοκαλείται όπως επιθυμεί είναι στην καλύτερη περίπτωση αδύναμο. Αυτό που ενοχλεί η αλλαγή της Αμερικανικής πολιτικής είναι το γεγονός ότι ενθαρρύνει μία αδύναμη και ακυβέρνητη νέα χώρα-οντότητα με τεράστια εσωτερικά προβλήματα να ακολουθήσει μία ανήθικη πολιτική «πολιτιστικής τρομοκρατίας» τη στιγμή που έχουμε διακηρύξει τον πόλεμο σε όλες τις τρομοκρατίες! Αυτό το κράτος δικαίου και αυτές τις δημοκρατικές αξίες επιθυμούμε να διδάξουμε στον κόσμο; Αυτός είναι ο «οδικός χάρτης» της Νέας Τάξης Πραγμάτων; Με όλο τον δέοντα σεβασμό στον Δρ. ρυώνη, ανεξάρτητα από το εάν το ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας είναι ή θα έπρεπε να είναι σημαντικό για την Ελλάδα, σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε και ΕΙΝΑΙ ΥΨΙΣΤΗΣ σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την ηγεσία μας στον κόσμο. · Πρώτον, για κανένα επαρκή λόγο, μαχαιρώνουμε έναν φίλο και σύμμαχο (την Ελλάδα) πισώπλατα. · Δεύτερον, αντιστρέφουμε μία πολιτική 60 χρόνων για αμφισβητούμενα πολιτικά οφέλη. · Tρίτον, έχοντας ξοδέψει πολλά από τα χρήματα των Αμερικανών φορολογούμενων στη δεκαετία του ’40 και έχοντας θυσιάσει πολύ Ελληνικό αίμα για να αποτρέψουμε την προσπάθιεα του Τίτο και του Στάλιν να σφετερισθούν την Μακεδονία και να υποδουλώσουν την Ελλάδα, τώρα προσφέραμε στην ΠΓΔΜ την επιβράβευση την οποία αναζητούσαν στο πιάτο, αγνοώντας τις ευαισθησίες του καλύτερου μας συμμάχου στο ζήτημα αυτό. Ρωτούμε επανειλημμένως: Είναι αυτό το κράτος δικαίου και οι δημοκρατικές αξίες που θέλουμε να διδάξουμε στον κόσμο; Είναι αυτός ο «οδικός χάρτης» της Νέας Τάξης Πραγμάτων; Οδηγούν αυτές οι τακτικές σε παγκόσμια ειρήνη; Είμαι σίγουρος ότι ο Δρ. ρυώνης γνωρίζει την ακόλουθη αναφορά από την επικοινωνία που είχε το 1944 ο Αμερικανός Υπουργός των Εξωτερικών Stettinius. Οφείλω να το καταθέσω εδώ προς όφελος των αναγνωστών: "... Η παρούσα κυβέρνηση (των ΗΠΑ) θεωρεί κάθε συζήτηση περί Μακεδονικού "έθνους", Μακεδονικής "Πατρικής γης", ή Μακεδονικής "εθνικής συνείδησης" αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει καμία εθνική ή πολιτική πραγματικότητα και βλέπει στην παρούσα αναγέννησή της μία πιθανή κάλυψη για επιθετικές προθέσεις ενάντια στην Ελλάδα... " Η Τουρκία αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας. Πιστεύουμε ότι οι περισσότεροι Ελληνες θα συμφωνούσαν με την ανωτέρω δήλωση. Ωστόσο, δυστυχώς πιστεύουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε αυτή την άποψη. Και λέω δυστυχώς διότι θεωρούμε την «Παλαιά Τάξη Πραγμάτων» και τη “Νέα Τάξη Πραγμάτων” ως συνυπεύθυνες για τη συμπεριφορά της Τουρκίας. •Στη δεκαετία του 50, ο Πρόεδρος Eisenhower υποστήριζε ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε τις ίδιες εξαιρετικές αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης προς τους φίλους και εχθρούς μας. Εντούτοις οι Τούρκοι δεν το πίστεψαν. Το 1995 σκηνοθέτησαν μία πλαστή επίθεση στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, και έφεραν ένα οργισμένο πλήθος κακοποιών από την Ανατόλια οι οποίοι έκαψαν, βίασαν και σκότωσαν αθώους Ελληνες στην Κωσνταντινούπολη και Σμύρνη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έστρεψαν το βλέμμα τους προς την άλλη πλευρά. Μερικά χρόνια αργότερα, οι Τούρκοι σκηνοθέτησαν ένα ακόμη «show». Δίκασαν τον Τούρκο Πρωθυπουργό Menderes και τον καταδίκασαν σε θάνατο για τις ομαδικές σφαγές που διέπραξε το 1955. Εν κατακλείδι, στη δεκαετία του ΄50 πάνω από 90,000 Ελληνες ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη. Οι Έλληνες αυτοί υπήρχαν εκεί από την εποχή του Περικλέους. Σήμερα ζούν σ’ αυτή λιγότεροι από 3,000. •Το 1956 οι Ούγγροι πίστεψαν στα λόγια του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών John Foster Dulles και επαναστάτησαν ενάντια των Κομμουνιστών καταπιεστών τους αναμένοντας βοήθεια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες τους αγνόησαν και οι Ούγγροι πνίγηκαν στο αίμα τους. •Τα τελευταία χρόνια οι Αρμένιοι Αμερικανοί προσπαθούν να πετύχουν από το Αμερικανικό Κογκρέσσο την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από τους Οθωμανούς Τούρκους. Δυστυχώς, και οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί Πρόεδροι σ’ αρκετές περιπτώσεις παρενέβησαν προσωπικά για να αποτρέψουν την αναγνώριση για να μη δυσαρεστήσουν τους φίλους μας Τούρκους! •Το καλοκαίρι του 2002 ο Paul Wolfowitz, τότε Αναπληρωτής Υπουργός Αμυνας, δήλωσε κατά τη διάρκεια συνεντεύξεως στο CNN στην Κωνσταντινούπολη -την οποία επισκέφθηκε για να πείσει τους Τούρκους να μας επιτρέψουν να ανοίξουμε ένα βόρειο μέτωπο εναντίον του Σαντάμ- ότι “αυτό που θαυμάζει περισσότερο στους Τούρκους είναι ο τρόπος που συμπεριφέρονται στις μειονότητες”. Προφανώς, ο κ. Wolfowitz όπως οι Γερμανοί στο ’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν θυμήθηκε το ολοκαύτωμα/γενοκτονία των Αρμενίων, Ασσυρίων και των Ελλήνων. Τον προκαλούμε να επισκεφθεί το ερολίνο και να προβεί σε παρόμοια δήλωση για τους Ναζιστές. Οι Τούρκοι «μας ευχαρίστησαν» για την αφοσίωσή μας, διακριτικότητα και υποστήριξη με την άρνησή τους να μας παράσχουν πρόσβαση στις βάσεις τους για να ανοίξουμε ένα βόρειο μέτωπο στον δεύτερο πόλεμο που διεξάγαμε κατά του Σαντάμ. • Οι Πρόεδροι Clinton και Bush απομάκρυναν τον Γιουγκοσλάβο «χασάπη» Slobodan Milosevic από την εξουσία και ακόμη ψάχνουμε τους μαζικούς τάφους που άφησε πίσω του. Την ώρα που διεξαγόταν ο πόλεμος, 30,000 “τρομοκράτες” Kούρδοι δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο υπόλοιπος κόσμος «δεν άκουσαν» ποτέ γι’ αυτές. • Στον πρώτο πόλεμο του Ιράκ οι Ηνωμένες Πολιτείες επενέβησαν και απομάκρυναν τους εισβολείς από το Κουβέιτ. Στην Κύπρο κλείσαμε τα μάτια όταν οι Τούρκοι επενέβησαν για να “σώσουν” τους απειλούμενους αδελφούς τους. Ως αποτέλεσμα τούτου, ένας μεγάλος αριθμός Τουρκοκυπρίων εγκατέλειψε τα πάτρια εδάφη αρνούμενος να “σωθεί” από και να συμβιώσει με τους εξ Ανατολής ομοεθνείς τους. Εμείς, με της ειρά μας, παρουσίασαμε στις δύο κοινότητες της Κύπρου το μη δημοφιλές “Δημοκρατικό Σχέδιο Ανάν” το οποίο μεταξύ άλλων προβλέψεων προσέφερε στη μεοιονότητα των 18% ένα πολύ «δημοκρατικό βέτο» στις αποφάσεις της πλειοψηφίας του 82% και πρότεινε στους Ελληνο-Κυπρίους να αυτο-αποζημιωθούν για την απώλεια των περιουσιών τους από τους Τούρκους εισβολείς! Νομίζω ότι πλέον είναι σαφές: Γνωρίζουμε τον ένοχο. Δεν πρόκειται για την Τουρκία. Πρόκειται για εμάς τους ίδιους! Για να αποφύγουμε την παρανόηση των θέσεων μας, όπως συνέβη σε μία συνομιλία που είχαμε στην Αθήνα προ έτους με τον πρώην Αμερικανικό Πρέσβη Thomas Miller, ξεκαθαρίζουμε ότι είμαστε υπερήφανοι και για τις δύο Μητέρες Πατρίδες και όντες Ελληνικής καταγωγής διακατεχόμαστε από το Σωκρατικό σύμπλεγμα το οποίο διδάσκει: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον έστι η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώπους τοις νουν έχουσι» (δηλαδή και από την μητέρα και τον πατέρα και απ΄ όλους τους προγόνους πολυτιμότερη είναι η πατρίδα, πιο σεβαστή και πιο ιερή και σε μεγαλύτερη εκτίμηση από τους θεούς κι από τους ανθρώπους που έχουν μυαλό). (Πλάτωνος διάλογοι - Κρίτων). Ως Ελληνοαμερικανοί έχουμε το προνόμιο να είμαστε αφοσιωμένοι σε δύο μοναδικές Μητέρες – πατρίδες. Στην πρώτη που γέννησε τη Δημοκρατία και τις αθάνατες ανθρωπιστικές αξίες και στη δεύτερη που έχει το προνόμιο να τις διαφυλάττει και να τις προωθεί. Κατά συνέπεια, είναι δικό μας το ιερό προνόμιο και καθήκον να τις προστατεύουμε ως «καλοί κ’ αγαθοί πολίτες» και να τις υπηρετούμε και τις δύο. Είθε ο Θεός να δείξει το έλεος του και να ευλογεί τον Ελληνισμό, την Αμερική και όσους φυλάγουν Θερμοπύλες! Panos D. Spiliakos Panos D. Spiliakos, Supreme Secretary Pan-Macedonian Association, Inc. Chairman, HANC Committee on National Issues Email: elpadodi@aol.com |
|
|
